en bepaald geen allemansvriend. Behalve wanneer je vis eet, dan weet hij je te vinden. Hij woont op stand, maar beseft dat niet. Als je onverwacht te dicht in zijn buurt komt loopt hij schichtig weg. Maar op andere momenten zoekt hij juist contact en is hij heel benaderbaar. De eethoek, met de houten eetkamertafel... Lees verder →
Als je de komende dagen het water opzoekt, geniet ervan! Het inspireerde mij om dit gedichtje te schrijven.
De wind is gaan liggen. Nog een paar weken tot het einde van de meteorologische lente, al voelt het als herfst. Ik kijk naar de traag wuivende rietkragen, lange stengels met boven in een klein, pluizig pluimpje. Achter het riet beginnen de eindeloos lange groene weiden. In de verte draait een watermolen met stalen wieken,... Lees verder →
De zon schijnt, de bomen langs de weg hebben prachtige, felgroene bladeren. Onderweg rijd ik over de Ginkelse hei richting Ede. Ik denk aan alle mensen die mij voorgingen. Wat dachten zij, gespannen, optimistisch of vrolijk? Het is voor mij een uitgelezen moment om terug te blikken op de periode die achter ons ligt. Ik... Lees verder →
Je kunt je blindstaren op wat er niet meer is, of kijken hoe je haar juist bij je houdt. Voor iedereen die zijn of haar moeder vandaag mist heb ik dit gedichtje geschreven. Fijne Moederdag!
Je vindt er eigenlijk in iedere stad of ieder dorp wel een. Soms komen ze bij elkaar, of zijn ze met z’n tweeën. Ook in Amsterdam. Of misschien juist in Amsterdam. Waggelend struinen ze de eeuwenoude straten af. Op de fiets probeer je ze zoveel mogelijk te ontwijken. Soms ontstaat er ruzie met een soortgenoot... Lees verder →
En bepaald geen allemansvriend. Behalve wanneer je vis eet, dan weet hij je te vinden. Hij woont op stand, maar beseft zich dat niet. Als je onverwacht te dicht in zijn buurt komt loopt hij schichtig weg. Maar op andere momenten zoekt hij juist contact en is hij heel benaderbaar. De eethoek, met de houten... Lees verder →
Zo maar een paar dagen in de Tweede Leliedwarsstraat. In mijn hol, zoals een vriend mijn tijdelijke verblijf noemt. Aan de overkant de goudsmid, iedere ochtend om 09 uur komt hij op zijn fiets aan, haalt de deur van het slot en gaat naar binnen. Een wit t-shirt. Het grijze vest van joggingstof hangt nonchalant... Lees verder →
Op een zomerse dag in juli bezoek ik Kees Jansveld (80) in Eindhoven. Hij woont samen met zijn vrouw Trudy in een uit meerdere verdiepingen bestaand appartement, vlakbij het station. In de modern ingerichte woonkamer valt mijn oog direct op de mooie replica van het schilderij ‘De kus’ van Gustav Klimt. We zitten in de... Lees verder →
Vandaag zou mijn moeder 74 jaar geworden zijn. Zij was mijn grootste fan en ik weet zeker dat zij dit verhaal, dat ik achteraf over haar geschreven heb, heel mooi gevonden zou hebben. Dit is mijn eerbetoon aan haar. Wanneer komt Puck weer? Vraagt ze steevast als ik bel. Ze kreeg van mij dan wel... Lees verder →
Claskes Schrijfhuis 