Het is een tijd geleden dat ik voor het laatst naar het buitenland ging. Ik herinner mij de meren en de bossen. Dit jaar had ik geen idee wat de plannen precies waren. Het maakt mij ook niet zo veel uit, eerlijk gezegd. We gaan met de auto, ik op de achterbank. Heerlijk om te... Lees verder →
Van jongs af aan woon ik bij deze familie. We zijn nu nog met z’n vieren. Eerder waren we met z’n vijven, maar de jongste uit ons gezin is al een aantal jaar het huis uit. Eerlijk gezegd heb ik het prima naar mijn zin. Heb een riant bed, waar ik uren in kan liggen... Lees verder →
Aan de Utrechtseweg in Arnhem kun je sinds kort het schilderij 'Wilma met kat' van Carel Willink bewonderen. Het schilderij is normaalgesproken in Museum Arnhem te zien, maar door de verbouwing tijdelijk niet. Ik ben op de fiets gestapt en heb er een foto van gemaakt. Thuis heb ik het origineel nog eens bekeken en... Lees verder →
Het hele jaar door zijn de vijf dames dagelijks actief om de tuin onkruidvrij te houden. Dat gaat soms zo ver dat er een uitvliegt, om ook een stuk buiten het eigen terrein onder handen te nemen. Maar dat duurt nooit lang. Ze gunnen elkaar nauwelijks het licht in de ogen, toch zie je ze... Lees verder →
Ze heeft zes jaar de tijd gehad om plannen te maken voor haar eindexamenreis. Wat gaat het worden? Albufeira, Kreta, de Costa del Sol? Of met de trein door Europa? Een week lang feest met haar beste vriendinnen, weg van het toeziend oog van ouders. Genieten van de zon, de vrijheid, cocktails en nachten lang... Lees verder →
en bepaald geen allemansvriend. Behalve wanneer je vis eet, dan weet hij je te vinden. Hij woont op stand, maar beseft dat niet. Als je onverwacht te dicht in zijn buurt komt loopt hij schichtig weg. Maar op andere momenten zoekt hij juist contact en is hij heel benaderbaar. De eethoek, met de houten eetkamertafel... Lees verder →
Als je de komende dagen het water opzoekt, geniet ervan! Het inspireerde mij om dit gedichtje te schrijven.
De wind is gaan liggen. Nog een paar weken tot het einde van de meteorologische lente, al voelt het als herfst. Ik kijk naar de traag wuivende rietkragen, lange stengels met boven in een klein, pluizig pluimpje. Achter het riet beginnen de eindeloos lange groene weiden. In de verte draait een watermolen met stalen wieken,... Lees verder →
De zon schijnt, de bomen langs de weg hebben prachtige, felgroene bladeren. Onderweg rijd ik over de Ginkelse hei richting Ede. Ik denk aan alle mensen die mij voorgingen. Wat dachten zij, gespannen, optimistisch of vrolijk? Het is voor mij een uitgelezen moment om terug te blikken op de periode die achter ons ligt. Ik... Lees verder →
Claskes Schrijfhuis 