Luisteraars gezocht

Een nieuw jaar met nieuwe plannen. Vorig jaar gaat mijn herinnering in als de afronding van het boek en de presentatie. Iedere week ontvang ik wel een reactie van iemand die het boek zelf gelezen heeft of cadeau heeft gedaan. Ik krijg er mooie inzichten door. “Mijn oma leest eigenlijk nooit, maar jouw boek heeft ze in een keer uitgelezen. Zo herkenbaar allemaal.” Een berichtje dat ik vanochtend in mijn mailbox vond: “Zowel ikzelf, mijn echtgenote en zelfs oudste dochter (16) zijn erg enthousiast: wat een leuke verhalen! Mooi om op deze manier een stukje geschiedenis vast te leggen, dat normaal gesproken buiten de reguliere geschiedenisboekjes blijft, maar wel de realiteit weergeeft door de tijd heen.” Zo ervaar ik dat het boek eigenlijk voor alle generaties leuk is om te lezen.

Toch zijn niet alle berichten even leuk. En ik weet heel goed dat het ieder moment zover kan zijn, maar toch moet ik altijd even slikken als ik hoor dat een ‘mijn oma’s’ er niet meer is. Helaas is mevrouw Ada van den Berg (101) net voor Kerstmis overleden. Het gevoel is dubbel, want ik ben wel blij dat haar verhaal voor haar familie bewaard blijft. En ik realiseer me ook dat het belangrijk is om de verhalen te blijven verspreiden, nu een aantal van de 16 dat al niet meer zelf kan.

Maar als schrijver moet ik eerlijk bekennen dat ik liever schrijf dan het boek promoot. Tegelijkertijd weet ik dat wanneer ik dat niet doe ook niemand het boek leest en ik voor niemand schrijf. Dus gisteren weer een aantal mailtjes verstuurd om het boek onder de aandacht te brengen. En dat loont, op 5 februari houd ik een lezing in verzorgingshuis Vreedenhoff in Arnhem. Daarin vertel ik het verhaal over de totstandkoming van het boek en lees ik een of twee verhalen voor. Daar kijk ik erg naar uit. In mijn hoofd zie ik de dames, want het zijn toch grotendeels vrouwen, al aan de tafeltjes zitten. Ze luisteren en als ik opkijk uit het boek merk ik dat ze nadenken over hun eigen herinneringen. Dat is zo bijzonder. 

Op 5 februari dus, maar daar moet het niet bij blijven natuurlijk. Deze week maar weer eens een paar uur achter de computer op zoek naar locaties om voor te lezen. Dat hoeft geen bejaarden- of verzorgingshuis te zijn, vrouwenverenigingen of netwerkclubs zijn ook heel leuk. Heb jij nou een idee voor mij om voor te lezen of een lezing te geven, laat het mij dan weten. Ik kijk uit naar je berichtje.