Begin oktober kwam de vrachtwagen met 500 exemplaren van ‘Lang zal ze leven’ en ik kon eindelijk beginnen met het verspreiden. Wat leuk om al die reacties te ontvangen. Ik kwam al heel snel tot de conclusie dat de generatie 70+ een groot fan is. Het boek gaat van moeder, naar dochter en vervolgens door naar een zus. Het ligt op de salontafel, staat op de schoorsteenmantel, ligt naast het bed in het ziekenhuis of aan het strand in Spanje.
Iedere dag krijg ik wel een berichtje of telefoontje met een leuke, lieve of grappige reactie. Oude vrouwtjes voorovergebogen, diep verzonken in het verhaal en nog oudere mannetjes lachend met het boek in de hand voor de foto. Zelfs de ‘niet-lezers’ wagen een poging en lezen het boek, tot verbazing van familieleden, in een ruk uit. Sommigen lezen steeds juist maar één verhaaltje ‘omdat het anders zo snel uit is’.
Mevrouw Lammers (‘Er woonde geen sterveling) belde: “Het boek is zo mooi. Ik kan het dan zelf wel niet meer lezen, maar mijn hulp en mijn zoon lezen steeds een verhaaltje voor.” En dan realiseer ik mij dat dit voor haar zo fijn is en dat het zoveel meer betekent dan een boek met verhalen alleen. Een buurvrouw zei laatst: ‘Het is nu niet meer jouw boek, het is ons boek’. Daarmee bedoelde ze dat ze door het boek met haar moeder gesprekken voerde over vroeger en hiermee weer nieuwe herinneringen maakt.
Deze week ga ik langs bij mevrouw Wijkstra (‘Bitterballen om de huur te betalen’) om haar 94e verjaardag te vieren en het boek te brengen. Om ervoor te zorgen dat ik er voldoende meeneem belde ze even. “Ik heb er al 10 verkocht, maar hoe heet het boek eigenlijk?” Dan schiet ik vreselijk in de lach, hoe grappig is het dat ze zonder het boek gezien te hebben er toch al 10 verkoopt. De komende periode ga ik zo veel mogelijk tijd besteden aan het voorlezen in bejaardenhuizen of andere wooncentra en het geven van lezingen.
Na het bezoek aan mevrouw Wijkstra rijd ik door naar mevrouw Van den Berg (‘Elke dag een borreltje’) om haar eigen verhaal voor te lezen en haar boek te overhandigen. Ik kijk er nu al naar uit, weer een dag vol mooie herinneringen.
Claskes Schrijfhuis 
Lieve Claske,
ook ik heb met plezier en bewondering met je dames kennisgemaakt. Grappig om te lezen hoe die generatie zo plichtsgetrouw in het leven staat; dat herken ik ook van mijn moeder die nu 80 zou zijn geweest. Niet zeuren maar poetsen. Gelukkig hebben velen van hen daarnaast ook echt eigen keuzes gemaakt en hun hart gevolgd. Wegbereiders waren het voor ons, in meer dan één opzicht.
Vandaag ontroerde het me, niet voor het eerst, om de ongeveer even oude mannelijke veteranen in de houding te zien staan bij de 100ste herdenking van de Armistice.
Ik ben blij voor je dat de ontvangst zo goed is. Voor Dick ook want des te sneller is die stapel van 500 boeken uit jullie slaapkamer (?) verdwenen…Of heb je al plannen voor een opvolger? Heren van 90 plus? Emigrés van rond de 57?
Henk en ik genieten zeer van de prachtige herfst hier. En verheugen ons voor daarna op onze overwintering aan de Portugese zuidkust van Kerst tot begin februari. Medio april vertrekken we naar Arizona en Californië voor het huwelijk van onze jongste zoon. Begin mei weer retour.
Graag een au revoir, hier of in het mooie oosten van Nederland, hartelijke groet, Irene
Irene C.M. Bieszke irenebieszke@hotmail.com mobiel Frans nummer: +33 (0) 638 53 06 72 vast Frans nummer: +33 (0) 386 301 976 adres: Montgaudon 58360 Préporché France onze B&B: http://www.montgaudon.nl
________________________________
LikeLike