Langs de IJssel in Deventer woont mevrouw Mady Schoenmaker-Ament (82). Vanuit het statige pand kijkt ze uit over het water, een prachtig uitzicht. Het appartement op de eerste etage is licht, aan de muren hangen kunstwerken. “Er zit ook werk van onze dochter bij”, zegt Mady strots. Tot dat ze kinderen krijgt, woont Mady dan... Lees verder →
Vanuit het atelier van Frank Tromp de Haas (92) kijk je uit op het Vondelpark. Hier woont de kunstenaar nog steeds zelfstandig. Zijn eten wordt bezorgd, en de traplift langs de steile trap zorgt ervoor dat hij veilig boven komt. De woonkamer is een grote werkruimte, met schilderijen, beeldhouwwerken en kunstenaarsbenodigdheden. Rechts van de deur... Lees verder →
De zon schijnt volop door de ramen van het lichte en ruime appartement van Ad Jansen (96). Sinds twee jaar woont hij in Insula Dei, een woonzorgcomplex in Arnhem. Iedere dag wandelt hij nog met zijn rollator door de mooi aangelegde tuin. Als het even kan twee keer. Zo blijft hij fit. Aan de kapstok... Lees verder →
Het appartement in het historische stadje Doesburg is netjes en modern ingericht. Dick Kampen maakt een jonge indruk. Dat hij de week na het interview 81 wordt, zou je zo niet zeggen. Volgens kleindochter Sophie heeft haar opa een fotografisch geheugen. Dat moet ook wel, anders zou hij zich niet zoveel herinneren over zijn eerste... Lees verder →
Op een zomerse dag in juli bezoek ik Kees Jansveld (80) in Eindhoven. Hij woont samen met zijn vrouw Trudy in een uit meerdere verdiepingen bestaand appartement, vlakbij het station. In de modern ingerichte woonkamer valt mijn oog direct op de mooie replica van het schilderij ‘De kus’ van Gustav Klimt. We zitten in de... Lees verder →
Ze is niet alle dagen meer even helder, vertelt haar zoon Roberto Wattimena als we contact hebben voor het maken van een afspraak. Ik wil het toch proberen, want ook de Molukse kant van ons koloniale verleden wil ik belichten. Jacoba Halussij is inmiddels 87 jaar en woont, dankzij de hulp van haar kinderen, nog... Lees verder →
Ze ziet er heel Hollands uit, toch heeft mevrouw Tempelman (89) iets van Indonesisch bloed. Ze lijkt op de Altona’s, de Hollandse tak van haar vader, zegt ze zelf. Ze heeft nooit lang op een plek gewoond: geboren in Indonesië, verhuisd naar Nederland, de Verenigde Staten en nu weer terug. Ze overleefde het Jappenkamp waar... Lees verder →
Het is al weer meer dan een jaar geleden dat ik aan het laatste verhaal voor mijn boek schreef. Er is veel gebeurd: de boekpresentatie, lezingen, voorleessessies. Bijzonder leuke momenten om herinneringen levend te houden. Dit wil ik vooral ook blijven doen. Maar toch mis ik ook wat. En dat is het doen van interviews,... Lees verder →
Claskes Schrijfhuis 